YEŞİL KUYRUKLU FARE

Leo Lionni, benim yazarım, Deniz'in değil. Deniz daha komik, eğlenceli hikâyeleri seviyor, orası kesin. Pezzettino ve Yüzyüz'ü nispeten daha çok sevdi, en az ilgi gösterdiği kitap ise Yeşil Kuyruklu Fare oldu. Belki bu yüzden Yeşil Kuyruklu Fare ile ilgili yazı da bugüne kadar ötelendi. Yazıya başlamadan önce kitabı tekrar okuduk. Durum yine değişmedi. Deniz'in çok ilgisini çekmedi. Okumaya devam etmemi istedi ancak benim üzerime tırmanmaktan, eşofmanımın paçasını aşağı indirip yukarı çekerek asansörcülük oynamaktan da geri durmadı. Arada bir geldi resimlerine baktı. Belki de Leo Lionni kitapları büyümeyen çocukların kütüphanesinde durmalı.

Yeşil Kuyruklu Fare, maske taşıyarak yaşamanın ağırlığını, gereksizliğini  anlatıyor bize. Hâliyle de çocukların en sevdiği, uyumadan önce okumak istedikleri kitaplar arasına girmiyor ama seviyorum ben Lionni kitaplarını, çocuklara çocuk gibi davranmadan onları yetişkin dünyasına dair önemli kavramlarla tanıştırmasını...

Willshire Ormanı'nın en sessiz köşesinde bir grup tarla faresi her türlü tehlikeden, kıtlıktan uzak, huzurlu bir yaşam sürmektedir. Günlerden bir gün bir şehir faresi gelir.

Tarla fareleri: " Bize şehri anlatsana" dediler.

Şehir faresi: "Şehir, çoğu zaman sıkıcı ve tehlikelidir" dedi. "Ama bir gün vardır ki, o harikadır."

O gün Mardi Gras'dır. Sokaklarda bütün gün müzik çalındığı, insanların dans ettiği o günü anlatır tarla farelerine, gösterileri, konfetileri, minik bayrakları, komik sesler çıkaran borazanları...  Maskeleri de unutmaz! Tarla fareleri, Fransızca Şişman Salı anlamına gelen Mardi Gras gününü kutlamaya karar verir. Çalıları ve ağaçların alçak dallarını irili ufaklı yapraklarla süsler, saman, liken ve taç yapraklarıyla ışıltılı dişleri ve alev alev gözleri olan vahşi hayvan maskeleri yaparlar. Hatta bir kız fare, kuyruğunu yeşile boyar. Dans edip şarkı söyler, bütün gece harika vakit geçirirler. Sonra karanlık çalıların arasında kaybolup maskelerini takarlar ve birbirlerini korkuturlar. Unuturlar, maskelerini çıkarmayı, bunun bir eğlence olduğunu, zararsız ve sevimli fareler olduklarını... Eskiden huzur içinde yaşadıkları yer, zamanla nefret ve kuşku dolu bir yer hâline gelir. Karamsarlığa kapılmayın! Umut etmek için bir farenin maskesini çıkarıp atması yeter de artar. Hem bundan fazlası da var. Fareler maskelerini çıkarmakla kalmaz, hepsini ateşe atar, yok eder. Bir tek yeşil kuyruklu fare ne yapsa kuyruğundaki yeşil boyadan kurtulamaz. Bunun umudu devam ettirmeye yönelik bir simge olduğuna karar verdim sonunda. Bugün yaşananlar gelecek kuşakların kolektif hafızasını oluşturuyorsa şayet, o yeşil boya çıkmadığı sürece gelecek kuşaklar maskelerin verdiği zararları hatırlayacak, günün birinde Mardi Gras'ı yeniden kutlasalar bile kimse vahşi maskelerini kuşanmayacak demektir. 

Yazan ve çizen Leo Lionni
Çeviren Kemal Atakay
Elma Çocuk
Çocuklar İçin Kişisel Gelişim Kitapları