Kedili kitap arşivimiz genişliyor.
Kedi Adası, şimdiden çok okunan kitaplar arasında yerini aldı. Behiç Ak'ın yazıp resimlediği kitap her zamanki gibi çok renkli. Onun çizimlerinde deniz kenarları, mahalle kültürü geniş yer tutuyor. Bu defa da farklı değil.
Hikâyenin geçtiği yer, bir yazlıkçı adası. Adanın sakinleri iyi kalpli, güzel insanlar. Adanın kedileriyle mutlu mesut birlikte yaşıyorlar ancak...
Sonbahar gelip de havalar soğumaya başlayınca yazlıkçılar, evlerini kapayıp adayı terk ederlermiş. Kış boyunca ise adada kedilerden başka kimse kalmazmış.
Kendimizi hikâyenin akışına kaptırdığımızdan olsa gerek Deniz ile birbirimize bakıyor ve aynı anda soruyoruz: "Kediler ne olacak?"
Behiç Ak, kedileri hiç sahipsiz bırakır mı, yaşlı bir kadın kahraman yaratıvermiş işte, kar kış demeden kayığına atlıyor kahramanımız ve kedileri doyuruyor. Ancak o da bir gün güneye gidince (kitapta bu kısım bana yanlış yazılmış gibi geldi: "çünkü yaşlı kadın güneye, yazların daha sıcak geçtiği bir bölgeye taşınmak zorunda kalmış." yazıyor. Oysa kışın ortasında bir anda taşınmasının sebebi kışı daha sıcak bir yerde geçirme isteği olmalıydı), iş başa düşüyor. Kediler tüm kışı dışarıdan gelecek yardımla geçirmek yerine insanlar gibi yaşamayı yani dükkânlar açmayı, ekmek yapmayı, süt satmayı, lokantalarda ya da evlerinde yemek yapmayı bu sayede karınlarını doyurmayı planlıyorlar. Peki ya başlangıç sermayesi? Onu toplamanın güzel bir yolunu buluyorlar. Ve havalar ısınana dek insanmış gibi oyununa devam ediyorlar.
Keyifli, bol renkli bir kitap. Tavsiye ederiz.
Yazan ve resimleyen Behiç Ak
Can Çocuk
Okul öncesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder