Bu haftanın yazısı Deniz'den:
Güzel bir kitaptı. Kitap çok güzeldi. Kitap komikti. Burdayım diye işaret ettiği bölüm, yüksel, devril, paf diye yuvarlanmaya çalışması çok komikti. Ve en güzel yeri de en sonunda Büyük O ile karşılaşması. Çünkü güzel işte. Çünkü karşılaşınca birlikte yuvarlanıyorlar. Ondan önce Eksik Parça yalnızdı. Artık birlikte her şeyi yapabilirler.
Deniz'in resimlere bakarak söylediğidir:
Bazıları uydular. Ama yuvarlanamıyorlardı. Bazıları da yuvarlanabiliyorlardı ama uymadılar. Biri uymak hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Biriyse hiçbir şey hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Sonra biri hiçbir parçası yoktu. Balon gibi yükseliyordu. Ve paf! Sonra biri onu kamideye (kaide) koydu. Ve orda bıraktı. Birinin çok fazla eksik parçası vardı. Ve çok fazla eksik parçası. Aç olanlardan saklanmayı öğrendi. Biri ona çok yakından baktı. Bazıları farkına bile varmadan yuvarlanıp gittiler. Ve çok gösterişli olmayı denedi. Ama işe yaramadı. Ve daha gösterişli olmayı denedi. Burdayım! Ama korkaklar yüzünden olmadı. Tam o anda uymuştu ki, Eksik Parça büyümeye başladı. Büyüyeceğini bilmiyordum. Ve onu yere bıraktı. Ve sonra yalnız kaldı. Ve sonra Büyük O ile karşılaştı.
-Sen kimsin, dedi.
-Ben Büyük O'yum, dedi.
-Belki aradığım kişi sensin. Benim eksik parçam sen olabilirsin -Ama benim hiç eksik parçam yok ki. Belki birlikte yuvarlanabiliriz.
-Ama benim köşelerim var.
Ve sonra yuvarlanıp gitti. Ve parça yine yalnız oldu. Ve sonra sivri ucunu havaya kaldırdı. Ve öte yana bıraktı. Yüksel, devril, paf, yüksel, devril, paf. Köşeleri törpülenmeye başladı. Ve yüksel, devril, paf yerine zıplamaya başladı. Ve sonra zıplamak yerine sıçramaya, sonra sıçramak yerine yuvarlanmaya... Nereye yuvarlandığını bilmiyordu. Ve sonra Büyük O ile karşılaştı. Ve sonra beraber yuvarlandılar.
Yazan ve resimleyen Shel Silverstein
Türkçeye çeviren Pınar Savaş
Butik Yayıncılık
Okul öncesi Kişisel Eğitim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder